Nieuwjaarstoespraak Tom De Meester

Beste vrienden,

ik wens jullie een fantastisch 2018, een jaar van verontwaardiging en hoop, van vriendschap en solidariteit.

Eerst en vooral, uit de grond van mijn hart, een dikke merci en een warm applaus voor alle vrijwilligers die hier vanavond aan de slag zijn. Terwijl wij feesten zorgen 70 vrijwilligers voor kinderanimatie, bonnetjes en bier, en voor een stroom van excellente hapjes.

Dankuwel!

Vrienden,

Vorig jaar heb ik hier een dure eed gezworen.
Vorig jaar beloofde ik, hier, in deze zaal, dat wij er alles aan zouden doen om de Turteltaks te vernietigen.
Omdat onze energie veel te duur is.
Omdat het onrechtvaardig is dat wij moeten opdraaien voor de woekersubsidies aan de commerciële zonneplantages van multinationals en multimiljonairs.

Ik heb het jullie beloofd, en belofte maakt schuld.

Een vol jaar hebben we actie gevoerd.
We hebben betoogd en geprotesteerd.
We hebben petities opgehaald, in weer en wind.
Met 20.000 mensen zijn we naar het Grondwettelijk Hof gestapt.

David tegen Goliath.

Hoeveel mensen hebben er ons niet gezegd: dit kunnen jullie nooit winnen.
Maar wat toen onmogelijk leek is vandaag een realiteit.
We hebben gewonnen.
Dankzij strijd.
Dankzij jullie inzet.
Vandaag is de Turteltaks afgeschaft.

Zeg dus nooit meer “dat er niets aan te doen is”.

Er is wel iets aan te doen.
Verandering komt er niet vanzelf. Verandering dwing je af, van onderuit.

Als het Gentse stadsbestuur een Taskforce Wonen opricht, dan is dat omdat het actieplatform ‘Geen Kind Zonder Dak’ onder de Stadshal heeft betoogd en een oplossing eiste voor de dakloze gezinnen in onze stad.
Als de regering geen knopen durft doorhakken over haar nieuwe pensioenplan, maar de beslissing uitstelt tot de lente, dan hebben we dat te danken aan 40.000 vakbondsmensen die eind december op straat kwamen in Brussel.
Als seksuele intimidatie en machtsmisbruik vandaag eindelijk als probleem erkend worden, dat is dat omdat tienduizenden vrouwen over heel de wereld beslisten om niet langer te zwijgen.

Dat is hoe we verandering afdwingen.

Zoals we vorig jaar de Turteltaks hebben weg gekregen, zo zullen we in 2018 de pensioenplannen van de regering tegen houden.
De regering wil dat wij langer werken voor minder pensioen.
Maar onze pensioenen zijn nu al veel te laag! Ga maar eens kijken op mypension.be.
Ik heb mensen gehoord die 40 jaar lang in de fabriek hebben gewerkt – hard gewerkt! - en dan ontdekken dat ze een pensioen van nauwelijks 1.200 euro zullen krijgen.
Dat is de realiteit in ons land: 1.200 pensioen, terwijl een rusthuis 1.600 euro kost. Dat is een absolute schande.
2018 wordt een jaar van sociale actie en strijd voor een beter pensioen. En we gaan door tot we winnen. Blijf van ons pensioen.

Vrienden,

In 2018 is het 200 jaar geleden dat Karl Marx werd geboren.
En je zult het zien. Ze zullen elkaar voor de voeten lopen. De beursspecialisten, de politieke analisten, de liberale fundamentalisten. Om te ‘bewijzen’ dat Marx hopeloos achterhaald is en volledig naast de kwestie.
Maar het volstaat om de TV aan te zetten. De werkelijkheid geeft Marx elke dag gelijk. Elke dag opnieuw.
Carrefour schrapt in België 1.233 jobs, jobs, jobs. Niet omdat het verlies maakt.
Omdat 1 miljard euro winst voor de aandeelhouders niet genoeg is.
150.000 gezinnen in ons land leven van voedselpakketten, terwijl multimiljonairs elk jaar rijker worden.
Wereldwijd hebben de 8 rijkste multimiljonairs evenveel rijkdom opgestapeld als de 3,5 miljard armsten op onze planeet.
Daar gaat het over. “Een samenleving die steeds rijker wordt, terwijl de armen arm blijven, die samenleving is verrot tot in haar diepste kern”. Dát schreef Marx, en hij heeft gelijk.

Aan al wie zegt dat het marxisme niet meer van deze tijd is, wil ik het verhaal van Raphael vertellen.

Raphael is een jongen van 13 jaar uit Brussel. En zoals alle jongens van 13 jaar heeft ook Raphael een grote droom: filmregisseur worden. Maar vijf jaar geleden krijgt hij een vreselijke diagnose. Kanker. Een zeldzaam gezwel aan de voet.
Dacht je nu, vrienden, dat de farmaceutische industrie klaar stond met de nieuwste kankermedicijnen, met een nieuwe, baanbrekende immuuntherapie? Vergeet het maar!
Zijn mama ontdekte dat de medicatie die Raphael kreeg nog altijd dezelfde was als veertig jaar geleden.

En weet je waarom?

Farmabedrijven doen geen onderzoek naar kinderkanker. Ze brengen geen nieuwe medicamenten op de markt.
Nieuwe kankermedicijnen voor kinderen zijn economisch niet interessant. De “markt is te klein”. Kinderkanker brengt te weinig winst op.
Dat is het kapitalisme, een economisch systeem waar winst uiteindelijk belangrijker is dan het leven van onze kinderen.
Het is daarover dat Marx schreef in het Communistisch Manifest: over de noodzaak om die kolossale onderzoeksbudgetten en peperdure laboratoria van Bayer, Pfizer en andere farmareuzen onder democratische controle van de samenleving te brengen.
Het is daarom, dat wij opkomen voor een socialistische maatschappij. Een rechtvaardige samenleving, waar onze kinderen op de eerste plaats komen, en niet de woekerwinsten van de farmamaffia!

Vrienden,

We moeten kiezen, zei Bart De Wever deze week in de krant. De migratiestroom bedreigt onze sociale zekerheid. En dus moeten we kiezen: ofwel vluchtelingen opvangen, ofwel onze sociale zekerheid redden.

De waarheid is: welgeteld 0,2 procent van onze sociale zekerheid gaat naar vluchtelingen. Dat onze sociale zekerheid bedreigd wordt, is dus niet de schuld van de vluchtelingen. Zijn het soms de vluchtelingen die besparen in de gezondheidszorg? Is het de schuld van de vluchtelingen dat onze pensioenen bij de laagste zijn van heel Europa?
Of is dat de schuld van de regering, die onze sociale zekerheid wegbespaart en elk jaar 16 miljard cadeau geeft aan grote bedrijven als Carrefour?

Wij laten ons niet verdelen.

En dus zeg ik: respect voor het burgerplatform dat vluchtelingen thuis een bed aanbiedt, terwijl de regering haar verantwoordelijkheid ontvlucht. Respect voor onze jongeren van Comac, die zondagavond in zeven haasten naar het Maximiliaanpark in Brussel trokken om daar samen met 2.000 andere activisten een politierazzia tegen mensen zonder papieren te stoppen.

Wij sluiten geen compromissen over mensenrechten, wij staan voor solidariteit. Dat is ons DNA. Dat is wie wij zijn.

“Woede over onrecht is de hoogste vorm van liefde". Zo eindigt de nieuwe theatermonoloog van Johan Heldenbergh over Karl Marx. En ja, wij blijven trillen van verontwaardiging, voor elk onrecht. Van onze vingers maken wij een vuist.

Zoals onze syndicalisten, die dag in dag uit klaar staan voor hun collega’s.
Zoals onze parlementsleden en partijverantwoordelijken die er geen duurbetaalde mandaten op na houden, maar werken voor een doordeweeks loon.
Zoals onze dokters die al jaren werken aan gratis en kwaliteitsvolle geneeskunde.
Zoals jullie allemaal, die het hart van onze partij zijn.

En dat hart klopt links. Authentiek, geëngageerd en dicht bij de mensen: dat is hoe wij aan politiek doen.

Vrienden,

Gent is de mooiste stad van Vlaanderen, maar de armoede is niet om aan te zien.
1 op de 5 Gentenaars leeft in armoede.
Nooit klopten meer mensen aan bij het OCMW.
De nood aan voedselhulp was nog nooit zo groot.
In Gentbrugge alleen al verdeelt vzw Toontje voedselpakketten aan 2.000 gezinnen. Dat is dubbel zoveel als tien jaar geleden. Steeds meer alleenstaande mama’s en jonge twintigers die de huurprijzen niet meer kunnen betalen.

Ik was fier toen ik vorig jaar de Nie Pleuje Trofee mocht overhandigen aan De Olijfboom, de weggeefwinkel van Evelyne, Ingeborg en hun ploeg van enthousiaste vrijwilligers. De Olijfboom helpt meer dan 2.000 mensen in armoede uit de nood.

Maar minister Liesbeth Homans schrapt de subsidies.
De enige betaalde kracht van de Olijfboom staat op straat.

Dat is onaanvaardbaar.
Liesbeth Homans zou beter de armoede bestrijden in plaats van de armoedeorganisaties.

De Olijfboom mag niet verdwijnen.
Ik doe vandaag een heel concrete oproep aan het Gentse stadsbestuur.
Neem uw verantwoordelijkheid, en geef de Olijfboom de steun die ze verdient.
Als de Vlaamse regering het niet doet, dan moeten wij dat zelf doen.
Red De Olijfboom.

Vrienden,

Aan de Nieuwe Dokken bij de Dampoort bouwt de Stad luxewoningen die 4-500.000 euro kosten. Je kunt er een penthouse-appartement kopen van 1 miljoen euro, met zicht op de torens.
Aan de Watersportbaan, een paar kilometer verder, wonen dakloze gezinnen in kapotte caravans en zelf gebricoleerde barakken. Omdat ze de huur niet kunnen betalen.

Er loopt een onzichtbare kloof dwars door onze stad. En niemand spreekt daarover.

Als we de armoede uit onze stad willen bannen, dan moeten we de wooncrisis aanpakken. Maak wonen écht betaalbaar. Dat is voor ons de inzet van de verkiezingen.

Wonen is voor niemand nog betaalbaar.

Wie in Gent een huis wil kopen betaalt vandaag gemiddeld 250.000 euro. Dat is onbereikbaar voor drie op vier Gentenaars. Dat los je niet op met de zogenaamde “budgetwoningen” van de stad die tot 330.000 euro kosten. Ik vraag het jullie: wie kan dat betalen?

Wij willen een stad op mensenmaat, geen stad op maat van de private projectontwikkelaars. Wonen zou een recht moeten zijn voor elke Gentenaar.

Beste vrienden,

Dit is een stadsbestuur van gebroken beloftes.

Het stadsbestuur beloofde om zelf “betaalbare huurwoningen” te bouwen. Weet je hoeveel er zijn gebouwd? Geen énkele.

Het stadsbestuur beloofde “een drastische inhaaloperatie” voor sociale woningen. Weet je hoeveel er écht zijn bijgekomen? Geen énkele. Netto zijn er vandaag in Gent minder sociale woningen dan vijf jaar geleden. Niet meer, maar minder.

Het stadsbestuur beloofde om in élk nieuw woonproject van de stad 20 procent sociale woningen te voorzien. Aan de Bargiekaai bouwt de stad duurzame appartementen met zicht op het water. Hoeveel sociale woningen? Nul. Aan de Schipperskaai: 400 peperdure appartementen van toparchitect Stéphane Beel: nul sociale woningen. In Gentbrugge komt er een gloednieuwe Ecowijk met zonnepanelen op elk dak: nul sociale woningen.

En wat zegt de bevoegde schepen? “Sociale woningen in een ecowijk, dat is te complex.”

Hoe complex kan het zijn, vrienden?
Hoe complex kan het zijn om op uw eigen grond, op grond van de stad, ruimte te voorzien voor sociale woningbouw. Hoe complex kan het zijn om uw eigen bestuursakkoord uit te voeren?

Zeg dan gewoon de waarheid. Zeg dat betaalbaar wonen voor dit stadsbestuur geen prioriteit is. Geef toe dat het financieel belang van Durabrik, Ghelamco en andere projectontwikkelaars op de eerste plaats komt, en niet de Gentenaars die snakken naar een betaalbare huurwoning.

Het Gentse woonbeleid wordt gegijzeld door private projectontwikkelaars, vrienden. Onze stad wordt uitverkocht.
Dit woonbeleid is een progressieve stad als Gent onwaardig.
Daarom dagen wij het stadsbestuur uit, vandaag. Met vijf concrete voorstellen om wonen écht betaalbaar te maken.

1. Doek het stadsontwikkelingsbedrijf sogent op. Richt in plaats daarvan een stedelijke Wooncoöperatie op, in publieke handen, om betaalbare, ecologische woningen te bouwen voor de Gentenaars.
   
   
2. Pak de huurcrisis aan, met 3.000 bijkomende sociale woningen en 3.000 betaalbare huurwoningen in de volgende legislatuur.
   
   
3. Voorzie in élk bouwproject 1/3 sociale woningen en 2/3 écht betaalbare huur- en koopwoningen, in plaats van “marktconforme” woningen die veel te duur zijn.
   
   
4. Verbouw leegstaande woningen tot betaalbare huurwoningen.
   
   
5. Zorg dat mensen bij de Wooncoöperatie niet meer dan 1/3 van hun inkomen aan huur betalen.

Daarom zijn wij nodig in de gemeenteraad.
Om op tafel te kloppen.
Om de spreekbuis te zijn van al die Gentenaars die dromen van een betaalbare woning.
Om wonen écht betaalbaar te maken. 

Onze stad is niet te koop. Wonen moet een recht zijn, voor élke Gentenaar

Vrienden,

Ik zeg het niet graag. Maar ik moet de N-VA gelijk geven. Want wat zegt Isabelle De Clercq bij haar vertrek uit de Gentse gemeenteraad, in haar afscheidsinterview: “De PVDA drukt meer en meer zijn stempel.”

De N-VA heeft gelijk. Wij drukken onze stempel.

Vraag het maar aan Siegfried Bracke, die ontslag moest nemen als lijsttrekker door het Publipart-schandaal. Wij verzetten ons tegen de graaicultuur.

Als wij spreken, wordt er geluisterd.

Tot vorig jaar sprak er niemand over de wooncrisis in onze stad. Tot wij een punt maakten van de leegstand in onze stad, de onbetaalbare budgetwoningen, en de groeiende wachtlijsten voor een sociale woning. Wij hebben de wooncrisis op de politieke agenda gezet.

En ook al zitten wij niet in de gemeenteraad – nog niet – wij dwingen overwinningen af.

Toen wij vijf jaar geleden zeiden dat er extra personeel moest ingezet worden in de strijd tegen sluikstorten, vond het stadsbestuur dat “contraproductief”. Vandaag wérkt er 25 man extra bij IVAGO.

Als het stadsbestuur in december 10 miljoen euro extra heeft vrijgemaakt voor de renovatie van sociale woningen, dan is het omdat wij onophoudelijk op die nagel hebben geklopt, omdat wij daarvoor actie gevoerd hebben, aan het stadhuis, samen met de sociale huurders.

Dat is waar wij voor staan. Verandering afdwingen, van buiten de gemeenteraad, maar vanaf 24 oktober ook in de Gentse gemeenteraad.

Vrienden,

Als de PVDA op 24 oktober doorbreekt, dan is dat dankzij jullie.

Ik wil jullie graag bedanken.
Voor jullie stem.
Voor jullie steun.
Voor jullie engagement.

Tom is een team, vrienden, en dat team wil ik graag aan jullie voorstellen. Mijn campagneteam voor de verkiezingen, de trekkers van onze basisgroepen in Gent. Geef ze een daverend applaus.

Vrienden,

Samen kiezen wij partij voor een stad op mensenmaat.
Wij willen geen punten en komma’s veranderen, wij willen de stad veroveren.

Kies partij voor een stad waar een gezonde, ecologische woning geen voorrecht is voor de happy few, maar een recht voor iedereen.

Kies partij voor een stad waar armoede geen kans maakt. Met een sociale groepspraktijk in elke wijk.

Durf kiezen voor gratis bus en tram. Waarom zou het openbaar vervoer alleen maar gratis moeten zijn op koopzondagen?

Zet Gent onder groene stroom, met een stedelijk energiebedrijf: 100% groen, 100% Gents, en betaalbaar voor iedereen.

Kies partij voor een stad op mensenmaat.

Schrijf dat verhaal samen met ons.
Geef jouw mening in de Grote Bevraging.
Help de Grote Bevraging ophalen bij je familie en vrienden, in je straat en op je werk.
Kleur de stad met de nieuwe affiches.

Sluit je aan bij één van onze basisgroepen.
Bouw mee aan die groeiende beweging van authentiek links.

Kies partij voor een stad op mensenmaat. Samen zorgen wij voor een doorbraak in de Gentse gemeenteraad.