Met één pennentrek gaf het Gentse stadsbestuur Optima en Ghelamco miljoenen euro cadeau. Het verhaal van de ‘Blue Towers’: over vriendjespolitiek, ons-kent-ons-cultuur en de dolle draaideur tussen het schepencollege en de vastgoedwereld.
Het Laatste Nieuws onthult vandaag hoe het Gentse stadsbestuur Optima-baas Jeroen Piqueur met één pennentrek miljoenen euro cadeau gaf. De ‘Blue Towers’ aan het Ghelamco-stadion mochten oorspronkelijk 25 meter hoog worden, maar nadat Optima de gronden gekocht had, werd de bouwhoogte opgetrokken tot 40 meter. Een cadeautje dat Jeroen Piqueur en multimiljonair Paul Gheyssens, de baas van Ghelamco die de gronden uiteindelijk in handen kreeg, miljoenen opleverde. De waarde van de Blue Towers wordt vandaag geschat op een slordige 150 miljoen euro. De duurste kantoortorens van Vlaanderen.
Terwijl het stadsbestuur nauwelijks investeerde in betaalbaar wonen en de wachtlijsten voor een sociale woning jaar na jaar records breken, worden bouwfirma's schaamteloos op hun wenken bediend. De 'Blue Towers' zijn het zoveelste voorbeeld van ons-kent-ons-cultuur in de Gentse Politiek. Dat die aanpassing op eenvoudige vraag van de projectontwikkelaars zomaar goedgekeurd werd in de gemeenteraad maakt het alleen maar erger. Het publieke belang wordt hier overduidelijk opgeofferd aan het financiële rendement van private projectontwikkelaars. Niemand die daar blijkbaar graten in zag.
Het is pure gratispolitiek. En de Blue Towers zijn geen uitzondering. Bij het project van de Queen Towers aan Gent-Sint-Pieters – waarvan de bouwvergunning ondertussen in hoger beroep vernietigd werd – mocht (alweer) Optima twee torens bouwen, ook al voorzag het ruimtelijk plan maar één toren. Ook de bebouwbare vloeroppervlakte van de torens werd verhoogd, zodat Optima nog meer winst kon halen. Slotsom van het buurtcomité: “De stad pleziert Eurostation, Electrabel, Optima en wellicht nog ander groot kapitaal, maar niet de Gentenaars die in die buurt wonen. Het private belang van instanties met centen primeert.”
Hetzelfde verhaal bij de Ecowijk in Gentbrugge – een project van SOGent en bouwpromotor Bopro van Ivan De Witte. Daar waren oorspronkelijk 200 woningen voorzien, waarvan 20 procent sociale woningen. Tot verbazing van de buurtbewoners mag de projectontwikkelaar uiteindelijk 300 woningen bouwen in de nieuwe wijk en blijken de 20 procent sociale woningen plotseling geschrapt. “Dit is geen Ecowijk, maar eerder een Eurowijk, gekaapt door projectontwikkelaars”, aldus het buurtcomité. “Wie beslist zoiets? Is Ivan De Witte plots baas in de stad? Wie doet wie hier een plezier?”
Het Laatste Nieuws onthult ook hoe David Termont als voormalig kabinetsmedewerker van de burgemeester en grote gangmaker van het nieuwe voetbalstadion in 2006 als consultant voor Optima ging werken. Het zoveelste voorbeeld van de diep gewortelde ons-kent-ons-cultuur en ‘draaideurpolitiek’ tussen de politiek en de vastgoedwereld. David Termont is overigens niet de enige die door de Optima-draaideur stapt. Provinciaal gedeputeerde Geert Versnick, de ‘fixer’ van Open VLD, kluste schaamteloos bij voor de vastgoedpoot van Optima bank. Hij holde zo vaak heen en weer tussen de politiek en Optima dat hij er ongetwijfeld zeeziek van werd. Nog zo’n voorbeeld: Luc van den Bossche, arrangeur van beroep, werd indertijd binnengehaald door het Gentse stadsbestuur als voorzitter van de cvba Arteveldestadion die samen met Optima Bank het stadionproject moest vlottrekken, maar stapte al snel zélf over naar Optima, eerst als bestuursvoorzitter en later als voltijds CEO. Een straffer voorbeeld van draaideurpolitiek valt nauwelijks te bedenken, of het moet het voormalige adviseurschap van Kamervoorzitter Siegfried Bracke bij Telenet zijn. Al is de sky tegenwoordig the limiet. Het huidige bestuursmandaat van ex-Europees commissaris Karel De Gucht bij staalbedrijf Arcelor Mittal in de Gentse kanaalzone levert hem welgeteld 144.000 euro per jaar op. Ook burgemeester Termont heeft overigens nog altijd een goed betaalde bijjob bij het beursgenoteerde gasbedrijf Fluxys. Het is de hoogste tijd voor waterdichte schotten tussen de politiek en het bedrijfsleven. Wat is er mis met een consequent engagement voor de samenleving?
De draaideurpolitiek is geen louter Gents fenomeen. Er loopt een rechtstreekse link tussen Optima en de Land Invest Group. In Antwerpen gaf de N-VA groen licht voor een complex met hoogbouw van Land Invest Group aan de Renault-site, tegen alle regels en adviezen in: van de stedelijke hoogbouwnota tot de dienst vergunningen bij Stedenbouw. Dat gebeurde met behulp van Joeri Dillen, die eerst aan de slag was als kabinetchef van De Wever en daarna bij Land Invest Group die de torens mocht bouwen. Een verhaal dat sterk gelijkt op de carrièreswitch van David Termont in Gent, die eerst actief was als kabinetmedewerker van Termont en daarna als consultant bij Optima.
De draaideur tussen politiek en vastgoedwereld tolt rond. Het is tijd voor een noodstop. Waarom laten wij toe dat politici, die verondersteld worden het algemeen belang te verdedigen en die royaal vergoed worden met belastinggeld, zich nadien rijkelijk laten betalen als bestuurder of consultant bij vastgoedbedrijven en banken? Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Als er één les is die we moeten trekken uit dit zoveelste verhaal van belangenvermenging, vriendjespolitiek en ons-kent-ons-cultuur, dan wel dat we waterdichte schotten moeten inbouwen tussen de politiek en het bedrijfsleven. Wij eisen volledige transparantie in alle bouwdossiers, en democratische controle op de stadsontwikkeling en het woonbeleid in onze stad. Dit gaat niet over normverlaging van individuen. Dit gaat over veel te nauwe banden tussen de politieke elite en een breed vertakt netwerk van projectontwikkelaars, architecten en bankiers die het samen net iets beter met elkaar kunnen vinden dan gezond is voor de democratie.
Projectontwikkelaars worden op hun wenken bediend worden, maar ondertussen zijn er vandaag minder sociale woningen dan bij het begin van de legislatuur en is er een enorme nood aan betaalbare huurwoningen. Terwijl de wooncrisis escaleert focust de Stad gent zich op het vlottrekken van lucratieve vastgoedprojecten van projectontwikkelaars. Waarom was het stadsbestuur de voorbije jaren zo opvallend gul voor Optima, Ghelamco en andere projectontwikkelaars, terwijl sociale woningen verkommerden en Jan-met-de-Strop in onze mooie stad nauwelijks nog een betaalbare woning vindt? De Stad heeft haar prioriteiten duidelijk niet op een rij.
(Foto: Wikipedia)
